Iki Hurmanin Hakkı

İbrahim Edhem Hazretleri Derler, O Yüce
Kişi, Kâbe’ye Varmıştı.

Bir Gün Hurma Satan Bir Adamın Dükkânına Gitti. Birkaç Akçelik Hurma İstedi. Satıcı, Tartıp Verdi. Sonra Başka Müşterilerle İlgilenmeye Başladı. Beri Yanda İbrahim Edhem Hazretleri, Hurmaları Cebine Katıyordu. Baktı, Tezgâhın Üzerinde İki Hurma Kalmış, “Bunlar Benimkilerden Düşmüş...” Diyerek, İki Hurmayı Cebine Koydu. Sonra Hepsini Yedi.

Yolu Vara-Vara Kudüs’e Dayanmıştı. İbrahim Edhem Orada İlk Gecesinde Bir Rüyâ Gördü. Rüyâda Melekler Birbirleriyle Söyleşiyorlardı. İçlerinden Biri:

▬ “Hayır!” Dedi, “İbrahim Edhem Artık Yüce Kişi, Allah’ın Sevgili Kulu Değildir.”

▬ “Niçin?”

▬ “Çünkü Kendi Hakkı Olmayan Harâm İki Hurma Yedi. Hurmalar Onun Değil Hurmacınındı!”

İbrahim Edhem Hazretleri Uyandı, Kan-Tere Batmıştı. Sabahı Zor Etti. Şafakla Beraber Yola Düştü, Kâbe’ye Doğru... Güneş Altında Günlerce Pişti. Kalbi Parça-Parça idi, “Ben Bütün Bunlara Müstehâkım!” Diyordu. “Harâm Yedim Ateş Yedim; Acaba Hurmacı Helâl Edecek mi?”

Kâbe’ye Güç Vardı. Hemen Hurmacının Dükkânına Gitti. Dükkânda Genç Bir Delikanlı Duruyordu. İbrahim Edhem Hazretleri:

▬ “Asıl Hurmacı Nerede?”

Diye Sordu. Telâşla Titriyordu. Delikanlı:

▬ “O Öldü...” Dedi, “Ben Onun Oğluyum.”

İbrahim Edhem Hazretleri Düşüp Bayılacaktı. Delikanlı Tekrar Konuştu:

▬ “Rahmetli Babamla Bir İşiniz mi Vardı?”

▬ “Evet, Bir İşim Vardı, Hem de Çok Önemli...”

Sonra, Olanların Hepsini Anlattı. Delikanlı, Onun Yüreğini, Yüce Kişi Olduğunu Anlamıştı:

▬ “Ben...” Dedi, “İki Hurmadaki Hakkımı Bu Dünyâda ve Öteki Dünyâda Helâl Ediyorum Sana. Yalnız...”

▬ “Yalnız Ne?”

▬ “Yalnız Benim Bir de Anam Var, Basra’da. Galiba Onun Helâlliğini de Alman Gerekiyor. Çünkü O İki Hurmada Onun da Hakkı Var...”

İbrahim Edhem Hazretleri Fazla Durmadı, Koşa-Koşa Yola Çıktı. Basra’ya Sanki Ölüsü Varabildi. Kadını Buldu, Helâlliğini Aldı, Tam Kapıdan Ayrılacağı Sırada Kadın:

▬ “Hâ... Bakın!” Dedi, “Benim Bir Kızım Var, Kûfe’de. O İki Hurmadaki Hakkı İçin, Bilmem Onun Kapısını da Çalmanız Gerek mi?”

İbrahim Edhem Hazretleri, Kûfe Arasındaki Yolu Bâzen Emekleyerek Aldı. Kızın Helâlliğini Diledi ve Sonunda Kurtuluşa Kavuştu.

Sonra Yine Kudüs’e Döndü. O Geceki Rüyâsında Melekler Söyleşiyorlardı:

▬ “İbrahim Edhem Kurtuldu. O, Allah’ın Sevgili Kuludur...”

[Sevâd-ı A'zam]